موجودی است موهوم با ابعاد فیزیکیِ صفر که نه درازا دارد، نه پهنا، نه ژرفا و نه بلندا، ولیکن به‌طور قراردادی به‌وسیلهٔ لکه‌ای بسیار کوچک که به‌زحمت شایان دیدن باشد ترسیم می‌شود.
نقطه از دیدگاه هنر
موجودیست حقیقی و واقعی که می‌تواند درازا و پهنا یا ژرفا داشته باشد و فقط می‌تواند یکی از این دو ابعاد فیزیکی-ریاضی را به خود تخصیص دهد. یعنی یا تنها درازا یا پهنا یا بلندا یا درازا و پهنا داشته باشد. در نتیجه از لحاظ هنری نقطه موجودی‌ست جاندار و دارندهٔ روح زیرا همه چیز می‌تواند نقطه باشد از بی‌نهایت کوچک تا بی‌نهایت بزرگ حتی انسان.
مفاهیم دیگر

1. نقطه محصول اثر مداد یا هر وسیلهٔ اثرگذار بر صفحه است که با توجه به نوع ابزار، شکل آن متغیر خواهد بود. [*]نقطه حاصل برخورد دو خط است. اندازهٔ نقطه نسبی است و بستگی به محیط آن دارد. نقطه به‌عنوان ساده‌ترین و ناچیزترین عنصر تصویری در شرایط خاصی جلوه‌های تازه به خود می‌گیرد و نمود آن متغیر می‌شود و حتی ارزش تصویری تازه‌ای پیدا می‌کند. یک نقطه دارای انرژی تصویری است و هرگاه برای قوه بینایی مطرح شود و ادراک گردد موجودیت خود را اعلام کرده‌است. در ضمن هرگاه شروع به رشد نماید جلوهٔ خط یا عناصر دیگر را به خود می‌گیرد. هر نقطه‌ای دارای مفهوم و جلوهٔ خاص تصویری است از جمله: دارای «مرکزیت» و «ایستا» است، به‌ویژه اگر به‌صورت واحد در سطح یا در فضا مطرح شود. هرگاه قطره‌ای از یک مایع رنگین، مانند جوهر، بر روی سطحی می‌افتد، شکلی که حاصل می‌شود نقطه را تصویر می‌کند حتی اگر به‌صورت دایره یا شکل هندسی مشخص نباشد. نقطه دارای انرژی است که انرژی آن بسیار متراکم و در درون آن نهفته‌است. در موسیقی فاصله‌های بین سکوت و صدا را نقطه می‌دانند. نقطه دارای ارزش نسبی است. بستگی دارد در چه شرایطی و در چه فضایی مطرح شده باشد. به همین جهت نقطه ممکن است گاهی به‌صورت سطح جلوه داشته‌باشد یا عکس آن اتفاق بیفتد.[۱]

اطلاعات بیشتر